@وحدت و همدلي:
جمعيت منتظران بايد طرح و برنامهاي داشته باشند که در راستاي اهداف امام و حجت الهي
باشد.
به بيان ديگر، لازم است اجتماع منتظران، تلاش و حرکت خود را در مسير رضايت رهبر موعود
قرار دهد. بنابراين، جامعه منتظر بر آن است که عهد و پيمان خود با امام را به انجام رساند تا
زمينه مناسب براي ظهور دولت مهدوي فراهم شود.
امام عصر (ع) در يکي از سخنان خود به چنين جمعيتي اين گونه بشارت داده است:
اگر شيعيان ما ـ که خداوند آنان را در راه اطاعتش ياري دهد ـ در وفاي پيماني که از ايشان
گرفته شده است، يکدل و مصمم باشند، نعمت ديدار، از آنان به تأخير نميافتاد و سعادت
ملاقات ما براي آن‌ها با معرفت کامل و راستين نسبت به ما، تعجيل خواهد شد.
آن عهد و پيمان همان است که در کتاب خدا و سخنان نمايندگان خدا آمده است که مهمترين
آن‌ها را بيان ميکنيم:
الف) پيروي از امامان و دوستي با دوستان ائمه، و بيزاري جستن از دشمنان آن‌ها.
ب) بيتفاوت نبودن در مقابل بدعتها و انحرافها در دين و رواج زشتيها در جامعه. منتظران
در برابر فراموش شدن سنتهاي نيکو و ارزشهاي اخلاقي بايد از خود واکنش نشان دهند.
پيامبر گرامي اسلام در اين باره ميفرمايد:
در پايان اين امت (دوره آخرالزمان) گروهي خواهند بود که پاداش آن‌ها همانند پاداش امت اول
اسلام خواهد بود. آن‌ها امر به معروف و نهي از منکر ميکنند و با اهل فتنه و فساد مي جنگند.
ج) جامعه منتظر در برخورد با ديگران وظيفه دارد همکاري را سرفصل برنامههاي خود قرار
دهد و افراد اين جامعه به دور از تنگ‌نظري و خودمحوري، پيوسته حال فقيران و نيازمندان
جامعه را پيگيري ميکنند و از آنان بيخبر نميمانند.
گروهي از شيعيان، از امام محمد باقر (ع) خواستند آنان را نصيحت کند. حضرت فرمود:
از ميان شما آنکه نيرومند است، ضعيف را ياري کند و آنکه بينياز است، با نيازمندتان
مهرباني ورزد و هريک از شما نسبت به ديگري خيرخواهي کند.
گفتني است دايره اين همکاري و همياري به محيطي که در آن زندگي ميکنند، محدود نيست،
بلکه خير و نيکي منتظران به محيطهاي دور‌تر و نيازمندان شهرهاي ديگر نيز ميرسد؛ زيرا در
پرتو روح انتظار، هيچ‌گونه جدايي ميان افراد احساس نميشود.
د) افرادي که عضو جامعه منتظر هستند، بايد به جامعه رنگ و بوي مهدوي ببخشند و نام و ياد
امام را زنده نگه دارند. همچنين بايد رفتار امام را به عنوان سرآمد همه سخنان و شيوهها به
نمايش عمومي بگذارند. آنان در اين راه بايد با همه وجود بکوشند که بدون ترديد، امامان به
آنان توجه خواهند کرد.
روزي عبدالحميد واسطي، از ياران امام محمد باقر (ع) به آن حضرت گفت:
ما درانتظارامرفرج همه زندگي خود را وقف کرديم، به گونهاي که براي بعضي از ما مشکلاتي
را به همراه داشته است.
امام (ع) در پاسخ او فرمود:
اي عبدالحميد!
آيا گمان ميکني که خداوند راه رهايي (از مشکلات) را براي آن بندهاي که خود را وقف
خداوند کرده باشد، قرار نداده است؟
به خدا سوگند، خداوند براي او راه چارهاي قرار خواهد داد. خداوند رحمت کند بندهاي را که
امر (ولايت) ما را زنده دارد.
سخن آخراينکه جامعه منتظر بايد بکوشد الگوي ديگر جامعهها باشد و همه زمينههاي لازم براي
ظهور منجي موعود را فراهم کند.
مرجع : مرکز پژوهشهاي اسلامي صداوسيما
اللهم عجّل لوليك الفرج والعافية والنصر واجعلني من أعوانه وانصاره آمين
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
